AN İTİBARİ İLE İNSAN VE ZAMAN
Yılmaz Alaca
İnsan ana=zamana şahitlik ederek yaşadığının farkında olmalıdır. Doğanın bir parçası olduğunu an itibari ile unutmamalı ve buna uygun bir yaşam düsturu edinerek hayatını devam ettirmelidir.
İnsan börtünün, böceğin, çiçeğin, ağacın, olanın ve oluşanın bir parçası olmalıdır. Bu işleyen düzenin, döngünün bir işleteni ve işleyeni olmalıdır.
Zamana şahitlik eden bu unsurları (yaratılmışları) ziyana uğratan, tabiatı bozan ve işleyişi akamete uğratan olmamalıyız. İnsan an itibari ile zamana şahitlik eden yaşamı ve içindekileri koruyan=kollayan yardımcı olan, halef olan canlı olmalıdır. İlahiyata ve tabiata tabi olması gereken insan, son yüzyıl içerisinde ilahiyata ve tabiata bir başkaldırma hevesine düşmüştür. Bu hevesini gerçekleştirmek için ciddi bir çalışma ve arayış içine girmiştir. Bir yere kadar başarılıda olmuştur. Ancak hayatına katmadığı veya katmak istemediği kendisini ve aklını aşan kendisinin dışında ve çok daha üstünde seyreden ilahi döngü an itibarı ile kendisini yer yer göstermeye başladı ve aslına dönme-ilkine dönme kuralı insanı yaptıklarından dolayı köşeye sıkıştırmıştır. Ozon tabaksının durumu, bitki örtüsünün durumu, havanın, suyun ve diğer doğal kaynakların kirlilik durumu. Nesli tükenen bitki ve hayvanların oluşturduğu boşluk. Yerüstü ve yeraltı kaynakların hor ve hovarda kullanılması sonucu oluşan tablo ve doğa öcünü alıyor ve alacak.
Ben diyorum ki zamana, mekâna ve dahi insanı ant olsun ki ilahiyat ve tabiat kendisini dönüştürmek isteyen bu canlıya bir ders verecektir. Bu dersi sel ile, yel ile, yol ile zaman zaman yaşamı yoklayarak, bizleri ve düzenimizi sarsarak karşımıza çıkaracaktır.
Zamana şahitlik eden bütün canlı ve cansız unsurların bir parçası olmalıdır insan. Börtüye, böceğe, çiçeğe, yaşam alanı olmalıdır insan. Kendi doğal yapısına dönerek işleyen sisteme bir ivme kazandırmalı ve insan, içine içine derinleşmeli. Bizler içimize doğru düşünerek derinleşmeliyiz. Çünkü doğal kodlarımız bizim derinliklerimizde…
